Column Els Rosenmöller: Pittig
Gepubliceerd: 3 februari 2023
Wanneer ben je te jong om te sterven? Wanneer kunnen we zeggen dat een leeftijd legitiem is om in ons hospice te komen voor het laatste stukje leven? Ik weet het niet en wij gaan er ook niet over.
De laatste 6 maanden van het afgelopen jaar hebben we 23 personen allemaal een warm welkom gegeven en met liefde bijgestaan. Vaak vragen we ons wel af hoe oud een nieuwe gast is: ‘87 jaar: oh, best oud’, of ‘jeetje, pas 65: dat is toch veel te jong’.
Blijkbaar stelt het ons gerust als iemand rond de 90 jaar oud is, een voltooid leven heeft gehad dat heel natuurlijk ten einde kwam. Zo willen we het tenslotte allemaal; In een bedding van rust, goede zorg, de geur van lavendelolie en versgebakken appeltaart met desgewenst een beschuitje op bed. Het is goed ons te realiseren wat het met ons en onze gasten doet als deze veel jonger zijn. Bewustzijn hiervan helpt steeds opnieuw goed af te stemmen op onze zorg op maat. Het is een essentiële taak van de vrijwilligers om vanuit een neutrale houding het leven van de gast, zoveel mogelijk te helpen vervolmaken. Dat kan pittig zijn en waardevol tegelijk. De meeste gasten komen vermoeid bij ons binnen en onzeker over wat de tijd hen brengt. Hospice Egmond: het eindstation!
Toch heb ik het gevoel dat wij onze gasten na binnenkomst een zetje kunnen geven. De ontspannen huiselijke sfeer en goede ondersteuning van de vrijwilligers en verpleging geeft de gezamenlijkheid met naasten kwaliteit. Mijn collega Nathalie zegt dan: ‘We zijn hier net Lourdes’; ze heeft gelijk.
Zo verging het ook Ria. Ze kwam uitgeput en moegestreden binnen, samen met haar drie net volwassen kinderen, voor haar laatste paar dagen bij ons. Ze was 64 jaar oud. Haar kinderen moesten al heel jong hun vader verliezen en nu veel te jong hun moeder. Dat is pittig.
Maar ‘Lourdes’ deed haar werk en na vier weken was Ria zelf verbaasd dat ze weer uit bed kon komen. De misselijkheid die haar had overmeesterd had plaats gemaakt voor kleine lekkere hapjes en warme chocolademelk. Ria genoot dagelijks in onze gezellige huiskamer met haar gezin. Ze was dankbaar en blij met dit behaalde succes. De kerst ging ze niet halen zei ze en ze kreeg gelijk. Omringd door haar allerliefsten gleed Ria weg naar het mysterie wat ons allen te wachten staat. Mooi, ontroerend en best pittig.
Er stond ons nog een pittige week te wachten. Op 10 januari stierven drie van onze gasten binnen 24 uur. Karin (58), Ernst (64) en Leon (40). Waren zij te jong? Ja zeker waren zij te jong, hun toekomstdromen vielen in duigen. Zij werden gedwongen kennis te maken met ons hospice. Maar zij ervaarden ook hoeveel geweldige mensen daar steeds weer klaar staan met een open hart en hoe zij meewerken aan de aanvaarding van het leven dat niet meer rooskleurig wordt maar wel in rust mag eindigen.
Pittig én bewonderenswaardig, ik kan niet anders zeggen.
Els Rosenmöller is coördinator bij Hospice Egmond
Klik op één van de afbeeldingen voor een vergroting.