Column Martin Noordeloos: Een nestje pimpelmezen
Gepubliceerd: 7 juni 2024
De meteorologische lente is voorbij. Deze lente van 2024 heeft een enorme hoeveelheid regen gebracht. Maar toch ben ik iedere dag een aantal uren gaan wandelen en heb ik het nagenoeg droog gehouden. Als je wilt en net zoveel tijd hebt als ik, dan zijn er bijna iedere regenachtig dag wel momenten dat er een tijdje geen water uit de lucht komt. Ik ben zelf een fervent gebruiker van de app ‘buienalarm’ om deze momenten te vinden. (Natuurlijk heeft zo’n app het ook wel eens mis en krijg je toch een buitje op je hoofd.)
Op één van die dagen zag ik een pimpelmees meerdere keren met een bek vol insecten naar dezelfde boom vliegen. Dat kon uiteraard alleen maar betekenen dat er zich een nest in de boom bevond. Dat nest had ik snel gevonden.
Heel veel kool- en pimpelmezen gebruiken de vogelkasten die we vaak in de tuin hebben hangen. Volgens de richtlijnen, die wij mensen heel wetenschappelijk hebben bedacht, moet de opening cirkelvormig zijn met een diameter van 28 mm voor pimpelmezen en 32 mm voor koolmezen. Zo zijn er nog een aantal afmetingen benoemd voor deze kasten. De gedachte hier achter kan ik natuurlijk wel raden maar de pimpelmezenfamilie die ik tegenkwam had hier toch echt lak aan. Pa en moe mees hadden een prachtig ‘huis’ betrokken aan de rand van de duinen. Het betrof een niet op maat gemaakte woning in een boomholte van een loofboom van een voor mij onbekend merk.
De toegang tot de woning betrof hier geen keurige cirkel en was in ieder geval veel groter dan de voorgeschreven 28 mm. Met betrekking tot de ligging had de familie niets te klagen. De plaatselijke supermarkt voor deze vogeltjes lag kennelijk pal om de hoek. Met zeer grote regelmaat vlogen pa en moe af en aan. In de deuropening zaten de kinderen voortdurend te wachten op de volgende voorraad voer. Als je er even de tijd voor neemt en dit tafereel bekijkt, dan zie je dat de kleintjes zich voor de opening verdringen om als eerste een volgende lekkernij aangereikt te krijgen. In de dierenwereld gaat het niet veel anders dan bij ons mensen. Indien je een groep kinderen de snoeppot voorhoudt verdringen ze zich ook vlak voor je om maar als eerste te kunnen kiezen. En als je de eerste bent die wat te pakken heeft vindt je in ieder geval niet de hond in de pot.
De kleine meesjes konden er ook wat van en klommen over elkaar heen om maar vooraan te staan als er weer een ouder kwam aanvliegen met een bek vol bewegende beestjes waar wij mensen veelal de kriebels van krijgen. De kleintjes vonden het kennelijk heerlijk. Ze zagen met wijd open ogen pa of moe al van ver aankomen en de relatief grote bekkies gingen maximaal open. Ik vermoed dat ieder jong zijn deel wel kreeg en dat er niet één bij was die te weinig heeft gekregen, want voor zover ik kon zien waren ze allemaal in topconditie. Achteraf bleek dat ik net op tijd was om een paar mooie familieplaatjes te maken. Een paar dagen later wilde ik mijn vrouw het nest laten zien. Er was geen enkele activiteit meer te bespeuren. De vogels waren allemaal gevlogen.
Als je er oog voor wilt hebben is de natuur zo mooi.
Martin Noordeloos
Klik op één van de afbeeldingen voor een vergroting.