Column Nico Knol: Te gast ……
Ons oma zei altijd; Ik heb 11 dochters en 11 schoonzoons
Gepubliceerd: 13 augustus 2021
Op visite bij een tante en oom van me. Een bijzonder stel, m’n tante is al vele jaren de huisgenote van een priester. Zij verzorgt hem en destijds woonden ze samen op een pastorie, waar zij dan gastvrouw was en het huishouden voerde.
Als kind ging ik daar tijdens de zomervakantie te logeren. Zo kwam ik vele jaren achtereen in Den Helder en later in Blaricum. In onze familie werd de priester voor wie zij zorgde, ‘oom’ genoemd. Ons oma zei dan ook altijd, ik heb 11 dochters en 11 schoonzoons.
Het was weer eens tijd om naar hen toe te gaan, dus met fiets, trein en bus op naar Blaricum en daar wandelen naar het huis waar zij nu wonen. M’n oom is al jaren met emeritaat en m’n tante is nog altijd actief als vrijwilliger in het verzorgingshuis van het dorp. Onderweg bossie bloemen gehaald, flesje wijn en wandelend door Blaricum naar hun huis.
Het was alweer een tijd geleden dat ik bij hen was, maar eenmaal daar loop je zo de straten door alsof je nooit bent weggeweest. Ik kwam er rond koffietijd en daarna zouden we samen gaan eten. Warm eten want dat waren ze op de pastorie ook gewend en o ja .… borreltje vooraf: ‘lust je sherry ?’
Het was een hele fijne ontmoeting en we hebben heel wat herinneringen opgehaald. Oom en tante verbaasden zich er over dat ik nog zoveel van de pastorie in Den Helder wist. Voor ons als kinderen was dat een soort van paleis; groot en statig met glas in lood voor de ramen. We sliepen daar op de, voor onze kinderbegrippen, enorme zolder met wel 4 logeerkamers. We logeerden dan ook nooit alleen. Er waren altijd wel een paar neven en nichten die ook tijdens de zomervakantie genoten van de gastvrijheid. Bijzonder was dat deze oom en tante pas zelf op vakantie gingen als de zomervakantie voorbij was, zo gaven ze ons de kans om bij hen te zijn.
We spraken over van alles en nog wat en natuurlijk kerkelijke zaken en de laatste roddels. Heerlijke herinneringen haalden we op. Mijn tante en m’n moeder hadden een bijzondere band met elkaar en misschien dat ik daarom zo’n hechte band heb met haar. Dat bleek ook wel toen ze even een traantje moest wegpinken toen we het over haar hadden. Mam is in 2011 overleden… 10 jaar ‘alweer’… 10 jaar nog maar…
Vakantietijd, in de parochies is het rustig. Nou ja rustig, de kerkdiensten gaan gewoon door en de pastorale nabijheid voor mensen die ziek zijn of stervende blijft aandacht vragen. Maar er zijn geen vergaderingen en zo is er dus tijd om naar familie te gaan en de banden met vrienden aan te halen. Herinneringen ophalen en genieten van elkaars aanwezigheid.
Toen we zo aan tafel zaten, nu in hun eigen huis, kwamen beelden uit m’n kinderjaren naar boven. Het is fijn om nog ooms en tantes te hebben die je vroegste vroeg kennen en je kunnen vertellen over hun eigen jeugd en geschiedenis en de herinneringen die ze met je hebben…
Het werd in meerdere opzichten een kostelijke ‘gastdag’ en we spraken af niet te lang te wachten met een volgende keer…. Dat doen we steeds en toch sluipt er weer veel tijd tussen. Tja, zo gaat dat. Misschien proberen eens wat vaker zo’n ‘vakantie momentje’ te pakken.