Column Peter van Vleuten: Zinloos geluk
Gepubliceerd: 4 oktober 2024
Kicks voor niks, de uitdrukking komt van Kees van Kooten. Wat het zijn, die kicks? Eigenlijk kan je dat het beste omschrijven als onbenullige, kleine dingetjes die om de een of andere reden een momentje van diepe bevrediging opleveren. En we kennen ze allemaal. Het leegdrukken van de belletjes in bubbelplastic, waardoor ze met een klein plopje openbreken. Een paperclip uit elkaar buigen tot een recht stukje ijzerdraad (en dan kijken of je er weer een paperclip van kan maken). Nog net dat groene stoplicht halen nadat je steeds verwachtte dat het eerder op rood zou springen. Een vergeten pepermuntje in je jaszak.
Herkent u dat? En wanneer heeft u voor het laatst te maken gehad met zulke kicks voor niks? Misschien wel heel kort geleden. Want als je er oog voor hebt, kan het je bijna dagelijks overkomen. En da’s fijn, want die schijnbaar nutteloze meevallertjes en die nodeloze pleziertjes geven het leven sjeu. Ik weet natuurlijk niet waar u uw doelloos genoegen uit haalt, maar het kan bijvoorbeeld bestaan uit een bierviltje verkruimelen tijdens een gesprek in de kroeg of het geluid horen van een lantaarnpaal als je ertegen tikt. Wat het ook is, zo’n mini-genoegen maakt een kleine dosis van het gelukshormoon dopamine vrij. En dat voelt gewoon lekker. Dus willen we het de volgende keer weer.
Waterballet
Ik had het afgelopen week bijvoorbeeld, in de Appie Hein. Omdat ik er dagelijks kom, kan ik daar geblinddoekt alles vinden. Bij wijze van spreken dan, want de laatste tijd is dat iedere dag weer bijzonder riskant. Er staat altijd wel ergens een koelkist te lekken met een waterballet en slipsporen tot gevolg. Als je de gangpaden al door kan, want die zijn akelig smal en meestal staan er kratten, dozen en trolleys in de weg vanwege de vakkenvullers. Dus geblinddoekt zal ik er zeker niet rondlopen, maar ik weet wel hoe ik het snelste bij de juiste boodschappen moet komen als ik ergens niet door kan. Ik heb mijn geitenpaadjes.
Wc-papier
Maar kicks voor niks, daar had ik het over. Ik moest dus iets hebben van het rek keukenaccessoires en daarna naar het wc-papier, in het parallelle gangpad aan de andere kant. Ik had net al een paar stapels dozen omzeild en liep inwendig te mopperen. Maar terwijl ik de slagroomklopper van het rek viste, zag ik door een opening in de rekken heen het wc-papier staan in de stelling in het andere gangpad. Als ik me flink strekte, kon ik misschien van deze kant af het pakket toiletpapier door de opening grijpen en het pak gewoon naar met toe halen. En ja hoor, met enige moeite lukte het en ik viste de rollen tussen de keukenspullen door naar mijn kant. Triomfantelijk stelde ik vast dat ik met deze handige streek een heel gangpad winst had behaald. En daar was de dopamine.
Violen
Euforisch begaf ik me in een rechte lijn naar de zelfscankassa en het maakte me zelfs niet uit dat de geboekte tijdwinst teniet werd gedaan door een tassencontrole die ik uiteraard glorieus doorstond. Buiten was het gestopt met regenen en de zon begon spontaan te schijnen. De wereld lachte me toe en ik lachte terug. Ik zag kinderen spontaan dansen, duizend vogels floten en ik hoorde violen juichend aanzwellen.
Kicks voor niks, ik kan het iedereen aanraden. Geluk is soms onbeduidend klein. Je moet het alleen even zien. Waar haalt u zinloos geluk uit?