Deze week een bijzondere bijdrage van onze vaste columnist, Wills. Het gaat over het afscheid van een dierbare vriend, haar hondje in dit geval. Dat klinkt waarschijnlijk klef voor niet-hondenbezitters of -liefhebbers, maar dat is het zeker niet voor hen die ook beschikken/beschikten over zo’n vriend. Want onderschat niet hoezeer een huisdier zich nestelt in je leven, je troost biedt en vreugde schenkt, altijd trouw is en je nooit in de steek laat. Als je daarvan afscheid moet nemen doet dat pijn. Veel pijn…

Wills: De afgelopen dagen heb ik niet kunnen schrijven. Op 4 juli is onze geliefde abrikooskleurige poedel Toto overleden. Als deze woorden je niets doen is dat oké, aan jou of je verder leest of niet. Wij, hondenliefhebbers, weten dat niet iedereen onze passie deelt.

Het hart van een hond klopt sneller dan dat van ons, is groot en open voor nieuwe ervaringen en ontmoetingen en wat hebben we van hem genoten. Toen zes jaar geleden een nieraandoening vastgesteld werd, wisten we wat de kansen waren. Dit voorjaar begon hij tekenen van achteruitgang te tonen en maandag adviseerde de dierenarts Toto’s leven op een barmhartige manier te beëindigen. Vandaag vertrok hij van hier naar een verre kust, 7 jaar oud.

Wanneer een hond je leven binnenkomt, is het als een liefdesverhaal waarvan je in je hart weet dat het einde te snel zal komen. Het leven van een hond is kort en van ons lang. We hebben er alles aan gedaan om hem bij ons te houden tot het niet meer kon en toen; ga maar, wees vrij, en vaarwel! Zijn grote hart stopte ermee en nu is ons hart gebroken. Hij was er klaar voor, maar wij nog lang niet.

Ik gun iedereen een Toto in zijn of haar leven.

www.beter-samen.nl Relatietherapie en huisdierenmediator. Amsterdam, Bergen, Texel.