Beste Wills: Mijn ouders (begin 70) zijn heel actief: met de camper door Europa, vrijwilligerswerk, golfen en andere hobby’s. We wonen 1,5 uur met de auto bij elkaar vandaan. Ze zien hun andere kleinkinderen die in de buurt wonen geregeld, maar ik zie ze alleen als ik mijn peuters in de auto zet (volksverhuizing!) en naar ze toe rijd. Als ik ze uitnodig hebben ze net een burenfeestje, hun bridgeclub of iets anders.

De laatste keer dat ze bij ons waren is een jaar geleden, na de geboorte van de jongste. Toen ik ze voorstelde deze zomervakantie een paar dagen te komen logeren met de kinderen was dat prima, maar de agenda zat al behoorlijk vol. Ik zou mee kunnen fietsen als ik zelf de kinderen op de fiets mee nam.

Dit is de druppel. Ik lees je column altijd en weet wel dat ik ze niet kan veranderen. Als het ze toch blijkbaar niets uitmaakt, waarom zou ik dan moeite blijven doen? Tegelijkertijd voelt dat kinderachtig en dan is er misschien helemaal geen contact meer en weten mijn kinderen nauwelijks wie hun opa en oma zijn. Gesprekken hierover lopen op niets uit. Moet ik om de lieve vrede te bewaren contact blijven zoeken, of er mee stoppen?

Beste Onzichtbare dochter: Ja, stop maar met ruimte vrijmaken voor deze grootouders. Ze zijn zoals ze zijn, je kunt ze niet omtoveren. Ophouden dus. In plaats daarvan verleg je je focus naar de omgang met mensen in je omgeving waar je veel om geeft die wél voor jou en je gezin openstaan. Je doet jezelf tekort door te wachten op iets wat niet komt en jou ongelukkig maakt.

Maak een keuze, pak de controle terug en plan leuke uitjes met je gezin. Er zijn mooie en interessante plekken en uitjes genoeg. Vier de zomer met je vrienden. Natuurlijk kun je ook altijd nog naar je ouders gaan, maar zonder de verwachting te koesteren dat ze iets terug doen. Fijne vakantie!